Bekdelov test (engl. Bechdel test) je pojam u filmskoj teoriji koji se bavi pitanjem prisutnosti i uloge ženskih likova u filmovima prije svega u fikcijama, ali se može odnositi i na druge žanrove. Ovim testom postavlja se pitanje da li se u filmu pojavljuju bar dva ženska lika koji razgovaraju jedan sa drugim, a da pri tome muškarac nije glavna tema njihovog razgovara.
Mnogi savremeni filmski projekti ne ispunjavaju ove uslove, a filmovi koji dobiju prolaznu ocenu na testu uglavnom imaju manje budžete od onih sa kojima to nije slučaj, mada uprkos tome uspjevaju da ostvare zadovoljavajuću zaradu na bioskopskim blagajnama.
Alison Bekdel
Test je dobio ime po američkoj crtačici stripova Alison Bekdel, u čijem stripu Dykes to Watch Out For iz 1985. jedna od junakinja iznosi navedena pravila, čiji je idejni tvorac Liz Volas, prijateljica Bekdelove. Iako je test u početku nastao sa ciljem evaluacije filmskih projekata, kasnije je počeo da se primenjuje i prilikom testiranja prisutnosti žena u drugim medijima.
Alison Bekdel je u svom stripu Dykes to Watch Out For prvi put predstavila ono što je danas poznato pod nazivom Bekdel test. U epizodi Pravilo (The Rule) jedna junakinja stripa govori drugoj da gleda filmove samo ako uspunjavaju sledeće uslove:
U filmu moraju da postoje bar dva ženska lika, koji razgovaraju jedan sa drugim, a da pri tome tema njihovog razgovora nije muškarac.
Bekdelova kao idejnog tvorca testa navodi svoju prijateljicu i karate partnerku, Liz Volas. Bekdelova je kasnije izjavila kako je priličo sigurna da je Volasova bila inspirisana esejom Sopstvena soba Virdžinije Vulf.
Ono što je u početku prema rečima Bekdelove bila mala lezbijska šala u alternativnim feminističkim novinama, preraslo je u test koji je 2010-ih godina postao deo mejnstrim filmske kritike i često se navodi kao standard na osnovu koga feministički kritičari ocenjuju televiziju, filmove, knjige i druge medije.
Godine 2013. internet novine opisale su ga kao gotovo odomaćenu frazu, uobičajenu metodu na osnovu koje se utvrđuje da li je film prijateljski nastrojen prema ženama, a mediji su dosta pisali o nemogućnosti velikih Holivudskih blokbastera među kojima je Bitka za Pacifik da prođu na testu. Prema Nidi Ulabi, test i dalje ima veliki značaj zato što jasno govori o nečemu što nedostaje u popularnoj kulturi: ne broju žena koje vidimo na ekranu, nego dubini njihovih priča, veličini njihovih problema.
Kasnije su se razvile nove varijante testa, u kojima se navode i neki novi uslovi, na primer da žene čiji se razgovor uzima kao predmet testiranja moraju biti imenovani likovi ili da njihov razgovor mora da traje najmanje 60 sekundi.
Prašina sa Marsa 